Tadeusz Kochanowicz w latach wojny znalazł się na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował w radiostacji "Świt". Radiostacja ta nadawała z terytorium brytyjskiego pozorując jednak, że działa tajnie w okupowanym kraju. Zarówno charakter pracy, jak i szerokie kontakty w kołach politycznych umożliwiły autorowi zebranie ciekawych obserwacji i spostrzeżeń na temat wojennej emigracji londyńskiej a także polityki wielkich mocarstw wobec Polski.

Autor zebrał wiele niezwykle ciekawych tekstów i starannie je opracował. Udowodnił, że znaczenie i funkcjonowanie propagandy środowiska piłsudczyków było istotne w działaniach polskiego państwa podziemnego. Ułatwiało przetrwanie okupacji i zachowanie świadomości ideowej i narodowej. Ponadto Autor ukazuje zainteresowanym badaczom oraz szerzej miłośnikom dzijeó Polski, ukryty dotąd w mrokach historii istotny fragment najnowszej historii politycznej. Praca zastała dobrze przemyślana i skonstruowana.

Franciszek (Francis) Moskal Urodził się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej w Grodzisku koło Leżajska. Szkołę średnią ukończył w Tarnopolu, a następnie studiował na Politechnice we Lwowie. Natychmiast włączył się w działalność podziemia pod okupacją sowiecką. Zagrożony aresztowaniem przedarł się do Francji i tam wstąpił do polskich jednostek wojskowych. Po upadku Francji przedostał się do Anglii i zgłosił się do służby łączności z Krajem. Był jednym z pierwszych emisariuszy rządu gen. Sikorskiego i reprezentacji polskich stronnictw politycznych na uchodźstwie wysłanych do kraju w1940r. Po wypełnieniu misji i powrocie do Londynu w 1941 r. został wraz z ambasadorem Kotem wysłany do ZSRR. Jako attache ambasady polskiej najpierw w Moskwie, a następnie w Kujbyszewie kierował sekcją szyfrów i łączności radiowej. Po ponownym powrocie do Londynu pracował nadal w służbie łączności z Krajem. Był także współredaktorem tygodnika "Jutro Polski". Po wojnie ukończył studia w Anglii w 1947 r. i wyjechał do Kanady. Tam pracował początkowo na Uniwersytecie w Toronto, a następnie przez 34 lata w korporacji General Electric. Przechodząc kolejne szczeble kariery osiągnął stanowisko dyrektora i wiceprezydenta jednego z dwóch największych przedsiębiorstw korporacji. W 1983 r. przeszedł na emeryturę, nie rezygnując z aktywności zawodowej. Przez 14 działał jako dyrektor rad nadzorczych i wykładowca skutecznego zarządzania i przywództwa. W 1990 r. odnowił łączność z Krajem i do 1997 r. był doradcą ds. restrukturyzacji w Ministerstwie przekształceń Własnościowych oraz w kilku wielkich przedsiębiorstwach. Ponadto prowadził seminaria z zakresu zarządzania, przywództwa i produktywności. Wszystkie te funkcje pełnił honorowo. W ostatnich latach zajął się działalnością charytatywną i wspieraniem oświaty na wsi.